Pojedynek Rywali

Opis

Dwoje równie kompetentnych rywali. Reprezentują niemożliwe do pogodzenia filozofie. Konkurują o coś co może należeć tylko do jednego - pozycję, glorię, prawo do definiowania "właściwego" podejścia.

Pojedynek Rywali to sytuacja, w której dwie jednostki lub grupy o podobnych kompetencjach prowadzą ideologiczną wojnę. Jedna strona jest “lepsza” niż druga i pragnie to udowodnić.

Oboje są wystarczająco dobrzy by wygrać. Żaden nie ma wyraźnej przewagi. Ale ich metody, wartości i filozofie są fundamentalnie różne. To wojna o rację, o zasób, o prawo do definiowania jak rzeczy powinny działać. Zasób o który walczą nie może być podzielony. Pozycja przywódcy należy do jednego. Gloria trafia do zwycięzcy. Prawo do określenia “właściwego” podejścia nie mieści dwóch przeciwstawnych filozofii jednocześnie.

Rywale rozumieją siebie nawzajem. To - paradoksalnie - utrudnia rozwiązanie. Obie filozofie działają w innych kontekstach. Kompromis jest niemożliwy lub nieskuteczny (połowa federalizmu + połowa nacjonalizmu = chaos, nie synteza).

Rywalizacja ma konsekwencje. Wspólne cele cierpią. Zasoby są rozpraszane między konkurencję a rzeczywiste problemy. Inni ludzie muszą wybierać strony. Neutralność staje się niemożliwa.

Typowe wykorzystanie na sesji

• Punkt startowy konfliktu: Dwoje pretendentów/frakcji/filozofii już walczą o dominację
  • Postacie trafiają w środek istniejącej wojny ideologicznej. Muszą nawigować w podzielonym społeczeństwie.
  • Neutralność jest coraz trudniejsza do utrzymania. Wybór strony daje dostęp do zasobów ale zamyka inne opcje.
• Eskalacja istniejącego napięcia: Dwie strony które dotąd współpracowały rozchodzą się filozoficznie
  • PRZYKŁAD: podział partii politycznej na dwie.
  • Kiedyś byli sojusznikami, teraz stają się zaciekłymi rywalami. Kto miał relacje z obiema stronami ma teraz problem.
  • Wspólne cele są zagrożone przez rosnący konflikt.
• Rekrutacja i wybór strony: Obaj rywale aktywnie zabiegają o wzmocnienie się różnymi metodami.
  • Oferują zasoby, prestiż, dostęp do swoich sieci. Każdy przedstawia argumenty dlaczego ich filozofia jest słuszna.
  • Obie strony mają rację… w pewnych kontekstach
• Wymuszona współpraca: Zewnętrzne zagrożenie wymaga żeby rywale pracowali razem
  • Większe niebezpieczeństwo niż ich rywalizacja; współpraca jest krucha i pełna wzajemnych podejrzeń
  • Każdy rywal może sabotować drugiego “przez przypadek”.
• Eskalacja poza kontrolę przywódców: Zwolennicy obu stron prowokują konfrontację sami.
  • Ludzie związani z rywalami są bardziej radykalni niż liderzy. Rywale muszą poprzeć swoich ludzi albo stracić wiarygodność.
• Bezpośrednia konfrontacja finalna: Pojedynek, debata, konkurencja która rozstrzyga wszystko.
  • Nie tylko liczy się kto wygra ale JAK wygra. Metoda zwycięstwa definiuje co będzie dalej.
  • Wszyscy prowadzą jakieś skomplikowane operacje, by ich strona (lub ci na których postawili pieniądze) wygrali.

Charakterystyczne elementy

• Podobieństwo kompetencji - oboje mają zbliżone umiejętności, zasoby, zwolenników; żaden nie ma wyraźnej przewagi
• Różnica filozofii - reprezentują inne podejścia do tego samego problemu; obie filozofie działają w pewnych kontekstach
• Zerowa gra - zasób nie może być podzielony (pozycja lidera, gloria, prawo do definiowania “właściwego” podejścia)
• Silne emocje: wzajemny szacunek LUB nienawiść - rozumieją siebie nawzajem ale to nie prowadzi do kompromisu; wręcz wzmaga upór
• Wszystko inne płonie - wspólne cele cierpią, zasoby rozpraszane, neutralni zmuszeni wybierać strony, infrastruktura zaufania niszczona

Mechanika Motywu

Nowy Element

• Pojawiają się Dwaj Rywale o podobnej kompetencji ale przeciwstawnych filozofiach
  • Każdy ma zasoby, zwolenników i metody porównywalne do drugiego
  • Każdy ma jest bardzo skuteczny - ich podejście faktycznie działa w pewnych kontekstach
  • To mogą być osoby albo organizacje.
• Pojawia się Kluczowy Zasób którego nie można podzielić
  • Pozycja przywódcza, gloria, prawo do definiowania strategii, reprezentowanie grupy
• Pojawia się Podzielone Otoczenie gdzie inni muszą wybierać strony
  • Zwolennicy każdego rywala, neutralni pod rosnącą presją, mediatorzy próbujący pogodzić

Wpływ na sesję

• Pojawia się podział na frakcje. Ludzie wybierają strony oparte na filozofii rywali. Neutralność staje się coraz trudniejsza do utrzymania.
• Zasoby dostępne dla różnych stron są rozproszone między rywalizację. Wspólne cele mają mniej uwagi i zasobów. Rzeczywiste problemy czekają bo rywale walczą o dominację.
• Bezpośrednie konfrontacje wstrzymują inne działania. Kiedy rywale się starają, całe otoczenie pauzuje by obserwować. Obserwatorzy oceniają nie tylko kto wygra ale JAK wygra - metoda ma znaczenie.
• Każdy rywal demonstruje swoją filozofię coraz ekstremalniej. Próbują udowodnić słuszność. Eskalują demonstracje swojego podejścia. Pokazują sukcesy swojej metody.
• Może pojawić się zewnętrzne zagrożenie które wymaga współpracy. Rywale mogą pracować razem ale współpraca jest krucha. Pełna wzajemnych podejrzeń. Rivalry powraca po kryzysie.
• Sytuacja napędza innowacje. Konkurencja zmusza obie strony do doskonałości. Ale jednocześnie niszczy zaufanie i pozostawia popiół oraz pożogę.
• Im dłużej wszystko trwa, tym trudniej się wycofać bez utraty twarzy.

Nowe akcje i wydarzenia

• Wymuś demonstrację filozofii. Jeden z rywali organizuje publiczną akcję pokazującą słuszność swojego podejścia. Drugi musi odpowiedzieć albo stracić zwolenników. Eskalacja jest niemal pewna.
• Demonstracja skutecznej filozofii w kryzysie: Jeden z rywali pokazuje nadspodziewaną skuteczność swojego podejścia.
  • Sytuacja kryzysowa wymaga działania. Metoda jednego rywala okazuje się niezwykle skuteczna TERAZ.
  • To nie znaczy że zawsze działa - ale w tym momencie działa. Czy ten rywal próbuje przerodzić to w “normę” a nie “sytuację unikalną”?
• Zwolennicy eskalują samodzielnie. Ludzie związani z rywalami prowokują konfrontację bez zgody przywódców. Radykalni zwolennicy są bardziej ekstremalni niż liderzy. Rywale muszą albo poprzeć swoich ludzi (co prowadzi do eskalacji) albo ich zdezawuować (co prowadzi do utraty wiarygodności).
• Rekrutacja kluczowej postaci. Obaj rywale próbują przekonać ważną osobę do swojej strony. Oferują zasoby, prestiż, dostęp do sieci. Przedstawiają argumenty filozoficzne. Wybór ma konsekwencje - druga strona staje się podejrzliwa lub wroga.
• Zasób krytyczny wymaga współpracy. Zewnętrzne zagrożenie lub okazja wymaga żeby rywale pracowali razem. Ani jeden sam nie da rady. Współpraca jest krucha. Pełna wzajemnych podejrzeń. Każdy podejrzewa że drugi sabotuje.
• Bezpośrednia konfrontacja. Pojedynek, debata, konkurencja - wszystko inne pauzuje. Czy trzymali się swoich zasad? Czy użyli brudnych tricków? Metoda definiuje co będzie dalej.
• Sabotaż przez zwolenników. Jedna ze stron używa brudnych tricków przeciw drugiej. Może obie. Prowokacje mające zmusić rywala do błędu. Próby złamania zasad rywala. Manipulacja by drugi wyglądał na hipokrytę.
• Pyrrusowe Zwycięstwo. Jeden rywal wygrywa ale kosztem tak wysokim, że sukces jest wątpliwy. Wspólne zasoby zniszczone. Sojusznicy zrażeni. Cel osiągnięty ale w ruinie. Czy warto było?

W ramach tego Motywu odpowiedz na pytania

• Kim są rywale? (dwóch dowódców wojskowych? dwie frakcje polityczne? dwóch mistrzów tej samej dziedziny?)
• Skąd mają porównywalne możliwości? (wspólne szkolenie w przeszłości? jeden używa umiejętności a drugi technologii i pieniędzy?)
• Jaka jest różnica filozoficzna? Ostrożność vs agresja? Tradycja vs innowacja? Kolektyw vs jednostka?
• Co jest Kluczowym Niepodzielnym Zasobem? (pozycja przywódcza w organizacji? prawo do definiowania “właściwego” podejścia? kontrola nad zasobem krytycznym?)
• Jak wyglądają ich poplecznicy: kto ma jakie siły jako wsparcie? Jakie frakcje? A może to dwie niezależne jednostki? Lub grupa vs jednostka?
• Jak się objawia rywalizacja?: co robią, jak rywalizują, jakiego TYPU ruchy robią?

Jak ten Motyw dotyka Postacie?

• Postacie są jedną stroną Rywalizacji
  • Postacie mają Rywali, którzy pragną wygrać za wszelką cenę. Jak daleko się posuną? Co robią? O co rywalizują? Jeśli Rywalizacja trwa, co się NIE DZIEJE przez to?
• Postacie działają a w tle Rywalizacja
  • Ruchy postaci są reinterpretowane przez Rywalizację sił. Inny dostęp do zasobów, ale też luki i okazje które da się wykorzystać.
• Postacie mogą wykorzystać Rywali jako słaby punkt
  • np. przez to, że dwie strony się ścierają, Postacie mają dla siebie miejsce i mogą coś osiągnąć czy profitować. Lub ryzyko, że jeśli Przeciwnik naciśnie, Postacie mogą wesprzeć jego Rywali. Więc - generator potencjalnych okazji.
• Rekrutacja
  • obaj Rywale oferują zasoby, prestiż, dostęp do sieci w zamian za wsparcie; wybór strony daje jedne możliwości, zamyka inne.
• Deeskalacja
  • sprawa zaszła daleko i trzeba się z tego jakoś wycofać… ale Rywale nie są w stanie.

W ramach tego Motywu podkreśl

• Obie strony są kompetentne. Każda filozofia faktycznie działa w pewnych kontekstach.
• Kompromis często nieskuteczny - czasem wygrywa tylko jeden. Niektóre filozofie mają sumę zerową. Połowa federalizmu + połowa nacjonalizmu = chaos a nie synteza. Czasem faktycznie może wygrać tylko jeden.
• Zniszczenie narasta. Wspólne cele cierpią. Zasoby rozpraszane między rywalizację a rzeczywiste problemy. Neutralni zmuszeni wybierać strony.

Przykłady z różnych mediów

• Piłsudski vs Dmowski (historia Polski, 1900s-1930s) - Dwaj giganci ruchu niepodległościowego. Piłsudski: federalista, militarysta, wierzył w działanie i siłę wojskową. Dmowski: nacjonalista, dyplomata, wierzył w etniczne państwo polskie i sojusze zachodnie. Podzielili ruch niepodległościowy. Ukształtowali międzywojenną Polskę.
• Montgomery vs Patton (II Wojna Światowa, front zachodni) - Dwaj błyskotliwi generałowie alianccy. Montgomery: metodyczny, budował przytłaczającą siłę przed uderzeniem. Patton: agresywny, wierzył w szybkość i manewry. Konkurowali o zasoby i priorytet strategiczny. Faktycznie spowalniało to aliantów - każdy próbował udowodnić że jego metoda jest lepsza. Eisenhower musiał aktywnie zarządzać ich rywalizacją żeby nie szkodziła wysiłkowi wojennemu. Obie metody działały w różnych sytuacjach.
• Professor X vs Magneto (X-Men, komiksy/filmy) - Obaj potężni mutanci. Obaj chcą przetrwania mutantów. Obaj byli prześladowani. Xavier wierzy w integrację i pokojowe współistnienie - trzeba udowodnić ludziom że mutanci są godni zaufania. Magneto wierzy w separację i supremację - ludzie nigdy nas nie zaakceptują, musimy ich zdominować. Uczniowie rozdarcí między filozofiami.
• Light Yagami vs L, Death Note. Dwóch wiecznych rywali - Kira działał raczej samotnie, L miał organizacje i wpływy przeciwko Kirze. Ale Kira miał magiczny przedmiot.