Potwór na silniku zewnętrznym

Agenda Gracza, Agenda MG: podstawy

W EZ zarówno MG jak i Gracze dążą do jakiejś wersji opowieści.

• MG podaje stan startowy pewnej opowieści i dąży do konkretnego, “mrocznego” zakończenia tej opowieści.
• Gracze biorą ten stan startowy i dążą do innego zakończenia tej opowieści.
• “Mechanika” określa w których miejscach to MG definiuje co się naprawdę stało w tej opowieści a w których miejscach decydują o tym Gracze.

MG ma za zadanie:

• Poziom pierwszy: prowadzić świat tak, by świat był spójny i reagować wiarygodnie na wydarzenia w fikcji.
  • Co by się stało, gdyby Postacie Graczy nigdy nic nie zrobiły? To niekorzystna Domyślna Przyszłość. Domyślna Przyszłość: stan, do którego świat gry zmierza NATURALNIE. To, co się stanie jeśli Postać Gracza niczego nie zrobi. Winna być niekorzystna; w innym wypadku po co Gracz na sesji?
• Poziom drugi: stronniczo dążyć do swojego wariantu historii. Opowieści, którą MG chce zobaczyć.
  • Co by się stało, gdyby mroczne siły wygrały wszystko? To tworzy Mroczną Przyszłość. Mroczna Przyszłość: stan świata, do którego dąży MG zgodnie ze swoją Agendą jako strona aktywna wykorzystując (X). Celowy negatywny wynik, opowieść, jaką MG chce zobaczyć.

Gracze mają za zadanie:

• Poziom pierwszy: prowadzić postacie w sposób, który jest wiarygodny i spójny z tym co ich Postacie chcą osiągnąć.
• Poziom drugi: stronniczo uznać jakiś wariant historii za pożądany i aktywnie dążyć do tego, by opowieść skończyła się TAK jak Gracze chcą.
  • Co by się stało, gdyby Gracze wpłynęli na opowieść maksymalnie? Jak wyglądałby świat? To jest Agenda Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. Gracza.

Gracze w EZ są stroną aktywną.

• Postać Gracza wchodzi do sceny / sesji z jakimś celem początkowym.
  • np. “Pozyskać Anomalnego Grzyba dla Avantnova.”
• Podczas gry Gracz stwierdza, że jakiś wariant opowieści jest bardziej atrakcyjny niż tylko cel pierwotny. Coś Graczy interesuje. Coś chcą zobaczyć.
  • np. “Przerażona dziewczyna z szafy ma dostać awans, bo dzięki temu Infiltratorka będzie miała w przyszłości sojuszniczkę i wejście do tej firmy.”
• I teraz Gracze próbują zrealizować cele sesji oraz swoje cele wynikające z personalnej, osobistej Agendy Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. .
• A MG ma za zadanie pójść za ciosem i pozwolić Graczom tworzyć opowieść jaka ich interesuje, w ramach realizmu i logiki zdefiniowanych przez Konwencję Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... .
  • Oczywiście, świat ma swoją “bezwładność” a MG ma swoje pomysły. Te rzeczy generują Konflikty.

Więc podczas gry mamy “stożek możliwych zakończeń tej opowieści”. Gracze ciągną w swoją stronę, MG w swoją. Ale - co ważne - każda strona ciągnie.

Nie ma tu stron pasywnych.

Używaj logiki, fizyki oraz świata dookoła siebie

Przykład:

• Gracz: “Jesteśmy w próżni, przeciwnik nic nie widzi i wyczuwa drganiami, tak? Robię spacer kosmiczny by być niezauważalnym.”
• Gracz: “Jeśli jest ciężki i niezgrabny, wymanewrowuję go by się potknął i wpadł do tej dziury.”
• MG: “Nie masz ciepłego ubrania. Nie ma szans, by normalny człowiek mógł przetrwać 12h w chłodni i był zdolny do aktywnego działania.”

O co chodzi:

• Mechanika EZ symuluje rzeczywistość.
  • Im więcej wiesz o ekonomii, fizyce itp - tym lepsze sceny i sytuacje możesz zrobić.
  • Też: jeśli chcecie grać w konwencji konkretnego filmu (np. “Batman”), przyjmujecie reguły tego filmu jako zasady swojej gry.
• WSZYSTKIE efektowne akcje filmowe jakie znam wykorzystują otoczenie, teren, logikę, wydarzenia.
  • Jeśli coś ma SENS (np. “w próżni nie rozchodzą się dźwięki”), możesz wykorzystać to na sesji.
  • Jeśli coś jest w OTOCZENIU (np. “jesteśmy w zbrojowni” WIĘC jest sporo broni), też możesz tego użyć.
• Im więcej komponentów rzeczywistości dookoła siebie używasz, tym miodniejsze i ciekawsze są sceny. A mechanika sobie z tym poradzi.

O co naprawdę jest ten Konflikt? / Zakres Konfliktu

Przykład:

• “Żołnierz gra na czas. Czarodziejka Umysłu chce poznać prawdę”.
  • WIEMY, że Żołnierz powie Czarodziejce to, co ta chce wiedzieć. To nie podlega Konfliktowi.
  • Konfliktowi podlega to, czy Żołnierz zdąży opóźnić Czarodziejkę na tyle, by ona nie zdążyła pojmać jego towarzyszy.

O co chodzi:

• EZ jest systemem intencyjnym.
  • Skupiamy się nie na tym, co postacie robią a na tym, co się stanie jako wynik.
  • Zarówno Gracz jak i MG skupiają się na oczekiwanym wyniku. Akcje i otoczenie to “bonus”, “kontekst”.
• Jeśli (jak w przykładzie “czy Czarodziejka się dowie”) wszyscy się zgadzają co się stanie, nie trzeba w ogóle konfliktować.
• Żeby ustalić pulę Konfliktu, absolutnie kluczowe jest zrozumienie o co w ogóle konfliktujemy.
  • z tego wynika jakie Przewagi i Utrudnienia wchodzą do Konfliktu, jaka jest Baza …
• Jeśli nie wiemy, czego chce druga strona, przegadajcie to.
  • np. MG: “Graczu, załóżmy, że Ci się udało - jak wygląda rzeczywistość? Co się stanie?”
    • i z tego wyprowadzacie różnicę między wizjami (czyli Konflikt) i wiecie jak złożyć pulę Konfliktu.

Nie wszystko warto konfliktować, nie o wszystko warto walczyć

Zacznijmy od przykładów jak nie robić:

O co chodzi:

• To, że można skonfliktować wszystko co nie jest Niezmiennikiem Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. nie oznacza, że należy konfliktować wszystko co jest możliwe.
  • Można wymusić działania na Postaci Gracza ( Mechanizm Przymusu Przymus: Mechanizm powiązany z mechaniką polegający na możliwości wymuszenia co Aktor myśli, czuje lub zrobi. Np. "przymusowa ucieczka wywołana paniką". Mechanizm jest powiązany z jawnym (X_3) lub (V_3). ) na trzecim X w łańcuchu, ale czy warto to robić?
    • Z perspektywy atrakcyjności rozgrywki?
    • Z perspektywy Konwencji Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... ?
  • Można uczciwie zrobić test “na przekonywanie”, ale czy MG ma coś ciekawego, jeśli się “nie uda”?
    • Zwłaszcza, jeśli zarówno MG i graczom pasuje, by akurat “się udało”?
• Czasami podczas Konfliktu gracz wpada na całkiem fajną okoliczność, która jest możliwa, ale może się nie wydarzyć.
  • Czasem warto zaakceptować pomysł i powiedzieć nie Konfliktuję tego.
• Czasami MG dostał już dużo od Konfliktu i nie chce nic więcej od Gracza; nie chce bardziej dowalać. Może warto odpuścić?

Czyli:

• MG, nie niszcz Graczom wszystkiego na czym im zależy.
  • Dla dobra opowieści zostaw Graczom jakieś surowce, możliwości i potencjał realizacji choć części planów.
  • Nawet jak Graczom nie wszystko się uda (bo nie wszystko powinno), to na czym im zależy najbardziej powinni móc zabezpieczyć. Potencjalnie kosztem wszystkiego innego.
• Graczu, nie rozwal sobie ruchów, przyszłości i możliwości brnąc w błędną strategię przy kiepskiej puli. Głową muru nie przebijesz.
  • Czasem nagromadzisz sobie sporo problemów w ramach puli i grozi Ci katastrofa. NAPRAWDĘ warto to eskalować?
    • Może da się dogadać z MG. “Na tym zależy mi najbardziej, czy możemy znaleźć wspólnie taki wariant przyszłości…”
  • Niezależnie od Konwencji Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... , czasem warto Poddać Konflikt.
    • Wycofaj się. Spróbuj inaczej, podejdź od innej strony. I pamiętaj, że nie da się wygrać wszystkiego.

EZ to system negocjacyjny silnie bazujący na zarządzaniu ryzykiem, z generatorem losowym. Czasem ma się pecha. Warto pamiętać, że nieważne od roli - Gracz czy MG - czasem warto odpuścić.

Pamiętajcie, że przede wszystkim razem budujecie opowieść zgodną z Konwencją Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... . Czy to, co teraz próbujecie zrobić jest najlepsze dla opowieści, jaką chcecie razem zobaczyć?

Przy (X)/(V) zapewnij, że kluczowe dla Ciebie rzeczy są dalej zabezpieczone

Przykład:

O co chodzi:

• Czasem deklaracja jednej ze stron wygląda, jakby to, co jest ważne dla Drugiej Strony zostało uniemożliwione. Dla uproszczenia, niech MG powie coś co potencjalnie blokuje ruchy Gracza.
  • Wtedy Gracz (strona przegrana) powinna podnieść temat w formie “zależy mi na XXX. XXX nie jest niemożliwe, prawda”?
  • Zwykle MG nie pomyślał o XXX. Może powiedzieć “da się znaleźć inną drogę”, jak w przykładzie.
  • Może MG nie wiedział, że XXX jest dla Gracza ważne. Wtedy powinien się wycofać i zaproponować inny X .
• Pamiętajcie: jeśli to nie było X_3 , to Gracz decyduje co poświęca.
  • To nie MG decyduje, co odbiera. To Gracz decyduje, co poświęca.
    • Wyjątek: przed eskalacją jawnie ustalono konsekwencje wyciągnięcia X .
  • Ale każdy może się pomylić. MG może zapomnieć o celu Gracza.
    • Odpowiedzialnością Gracza jest to podnieść jako temat. Nie jest odpowiedzialnością MG pamiętanie wszystkiego.
• Dobre uproszczenie: MG może traktować każdą konsekwencję której Gracz nie kwestionował jako entuzjastyczną zgodę. Bo inaczej by negocjował.

MG prowadzi Aktorów zgodnie z ICH podejściem; nie działa optymalnie

Przykład:

Pięciu żołnierzy (NPC) strzelało do Postaci Gracza w serwopancerzu Serwopancerz: futurystyczny pancerz osobisty, z wbudowaną baterią i wspomaganiem. Zwiększa siłę, szybkość, udźwig i ma komputer pokładowy. Jednoosobowy. . Postać Gracza pokonała już dwóch żołnierzy. Zostało trzech.

• Wypada X . Żołnierzowi udało się uszkodzić serwopancerz Serwopancerz: futurystyczny pancerz osobisty, z wbudowaną baterią i wspomaganiem. Zwiększa siłę, szybkość, udźwig i ma komputer pokładowy. Jednoosobowy. Postaci. Ale żołnierz o tym nie wie.
• Postać wycofuje się za ścianę i kontynuuje ostrzał.
• Wypada kolejny X .
  • Gdyby MG optymalnie prowadził żołnierzy, powinni rzucić granat. Lub zdobyć lepszą pozycję.
  • Gdyby żołnierze byli dobrze wyszkoleni, MG mógłby tak poprowadzić.
  • Ale to zwykli ludzie, którzy nie spodziewali się walki z ciężko opancerzoną Postacią.
    • MG w ramach X zaproponuje, że żołnierze się wycofują by wezwać wsparcie.
      • MIMO że maksymalnie krzywdzące dla Gracza by było, gdyby nacisnęli mocniej.
      • ALE ci żołnierze, normalni ludzie bez specjalnej wiedzy i wyszkolenia by raczej się wycofali.

O co chodzi:

Wracamy do “wszystko wynika z logiki i fizyki świata i Konwencji Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... ”. Nie tylko wprowadzanie elementów do fikcji czy “fizyka” temu podlega, zachowania postaci i odpowiednie procesowanie Konfliktów też.

• MG jest PROCESOREM sesji i Konfliktu. MG SYMULUJE rzeczywistość. Jednocześnie MG ma swoją Agendę Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. .
  • Praktycznie nigdy Agendą Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. nie będzie “zabić Postacie Graczy”. To nie generuje świetnej opowieści.
• “Klasa” (typ, poziom wyszkolenia, oczekiwania, skillset) przeciwnika ma ogromne znaczenie jak chodzi o procesowanie X i ogólnie, konfliktu.
  • Jeśli przeciwnicy są wysokiej klasy (komandos, mistrzowski strateg), to MG może stawiać X skuteczniej - przeciwnik ma wiedzę i oczekiwania.
  • Jeśli przeciwnicy to normalni ludzie (żołnierz, powołany wbrew swej woli), to MG stawia X zupełnie inaczej.
• W ramach Konfliktu, MG dba o to, by:
  • Zadbać, że Agenda MG Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. będzie spełniona.
  • Działać zgodnie z tym, jak ten Aktor Aktor: ważna Strona Aktywna sesji, próbująca coś osiągnąć lub dookoła której ogniskują się wydarzenia. Postać Gracza, ważny Pojazd, Organizacja. Znaczący byt, za którym może podążać Kamera EZ. by się zachował. To zwykle oznacza: nieoptymalnie, zgodnie ze swoją wiedzą i emocjami.

Filtrujcie deklaracje Graczy pod kątem ich intencji, nie słów

Przykłady:

O co chodzi:

• Ludzie wiedzą tyle o świecie rzeczywistym (i fikcji), ile wiedzą.
  • Kto wie, że najczęściej przy przebijaniu się przez drzwi używa się “tarana przełamania”, ładunków kierunkowych lub ciekłego azotu?
  • Czy MG to wie?
  • -> Fikcja jest tylko tak prawdziwa, jak “wiedza grupowa” osób grających w EZ. I to jest OK.
  • -> Jeżeli nikt przy stole o czymś nie wie, po prostu ten fragment rzeczywistości został uproszczony. Nikt z nas o tym nie wie, więc nikogo to nie boli.
• Gracze nie wiedzą tyle o świecie, co postacie.
  • Jeśli mamy Gracza, który gra inżynierem silników statków kosmicznych, wszyscy przy stole wiemy mniej w tej dziedzinie niż Postać.
  • A Gracz chce grać taką postacią, bo chce być kompetentny Kompetencja Aktora: zakładamy, że Aktorzy (postacie, organizacje...) na sesji są **kompetentne**, czyli działają zgodnie ze swoim najlepszym interesem, działają zgodnie ze swoimi celami, zwykle znają się na tym co robią i są wystarczająco przygotowane. Nie są bezradnymi postaciami komicznymi i jakkolwiek mogą mieć pecha czy nie być wybitne, ale są fachowcami w tym co robią. .
  • -> Dzięki temu “cichy, nieśmiały gracz” może grać wygadanym influencerem. Bo Postać działa właściwie, nawet jeśli jest sterowana przez nieśmiałego Gracza.

Główna reguła EZ w tej dziedzinie mówi coś takiego:

• MG, weź deklarację Gracza. Przefiltruj ją przez to, co Gracz chciał uzyskać.
• Jeśli to, co Gracz chciał uzyskać jest niespójne z tym, co Gracz zadeklarował, przegadajcie to i ustabilizujcie fikcję. Kamera widzi prawdę.

Oczywiście, to jest dwustronna reguła. Zawsze zakładajcie, że druga strona się mogła pomylić. Zawsze szukajcie, co druga strona miała naprawdę na myśli i co chciała osiągnąć. A deklaracje są jedynie “wstępnymi” deklaracjami, opisami intencji. Naprawdę “co się stało” i “co postacie zrobiły” zobaczymy dopiero gdy wprowadzimy zmiany w fikcji.

Odblokowywanie zablokowanych graczy

Przykład zablokowania:

O co chodzi:

Nawet najlepsi gracze są w stanie się zablokować. Nie wiedzą “co mogę zrobić”, “jak iść dalej”. Nie widzą ścieżki.

• Może nie znają / widzą za mało kontekstu
  • (“no ok, wiem że szwagier zniknął, ale nie wiem kogo pytać, gdzie mogę iść, co może pomóc”)
• Może nie rozumieją możliwości i zasobów swojej postaci
  • (“No i co z tego że jestem żołnierzem i stoję przed zamkniętymi, solidnymi drzwiami? Że niby jak mi to ma pomóc?”)
• Może są przeładowani
  • (“Ok, więc mamy 7 NPC i 3 miejsca, i część z tych NPC kłamie ale kto konkretnie powiedział co i jak to się ma do szwagra…”)
• A może mają po prostu gorszy dzień.

To, że Gracz się zablokuje to jest normalne. Gdy mamy kilku Graczy, zwykle ktoś na coś wpadnie, ale czasem wszyscy się zablokują.

Jak to rozwiązać:

Dowolna struktura rozwiązywania złożonych problemów, typu:

• Cel do osiągnięcia ->
• Luka (różnica między ‘jest’ a ‘ma być’) ->
• Opcje (jak w ogóle - niekoniecznie Postać a OGÓLNIE - może być ta Luka zasypana) ->
• Wybór (co z tego może zrobić Postać lub Gracz, wybierz) ->
• Wykonanie (wybór sposobu i rozpoczęcie wykonywania działania)

Czyli MG i Gracz powinni przejść przez analizę taką jak poniżej:

1. Jak wygląda sytuacja?
   1. Jak wygląda fikcja, którą widzi Gracz?
   2. Uzupełnienie sytuacji:
      1. To, co jest już ujawnione w fikcji a Gracz tego nie wymienił
      2. Pokazanie co z tego co Gracz powiedział jest faktem a co założeniem
2. Jawne nazwanie tego, co gracz chce, by się stało? Jak wygląda sukces?
   1. Na tym etapie nie “co gracz musi zrobić” a “jak wygląda świat, który gracz chce zobaczyć” (Świat Idealny)
   2. Oczywiście, jeśli coś jest Niezmiennikiem Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. , to trzeba powiedzieć “to jest niemożliwe”.
3. Jakie bariery uniemożliwiają zaistnienie Świata Idealnego gracza?
   1. Czyli “co się dzieje, że to się jeszcze nie stało”
4. Jakie okoliczności muszą zaistnieć, by Świat Idealny zaistniał? Jak świat musi “zadziałać” by Świat Idealny stał się prawdą?
5. Co Gracz może zrobić, by doprowadzić do tych okoliczności by Świat Idealny zaistniał?
6. Jak gracz może to zrobić, by nie stracić innych rzeczy na których graczowi zależy?

Przejdźmy przez przykład, bo to nie jest takie proste:

Główne lekcje:

• Mistrzu Gry, pamiętaj by się upewnić, że Gracz ma jakąś wizję jak poradzić sobie z sytuacją.
  • Spytaj “rozumiesz sytuację”, “masz pomysł jak ((osiągnąć cel))”?
  • Gracz może nie wiedzieć / nie pomyśleć, że może się przyznać że jest zablokowany.
  • Wypracuj z Graczem kierunek i dalsze działanie.
  • Inne świetne pytanie: Co musi się stać, byś mógł iść dalej do przodu? To pokaże co Gracz widzi i uważa.
• Graczu, blokady są normalne. Może MG nie dał Ci dość kontekstu. Nie wstydź się, powiedz.
  • Powiedz MG co chcesz osiągnąć i powiedz, że nie widzisz ścieżki.
  • Powiedz MG, że jesteś zablokowany. Jeśli to nie jest Niezmiennik Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. , MG potwierdzi, że to nadal możliwe.
  • Wypracuj z MG kierunek i dalsze działanie.

Więcej Informacji:

• Przykład z Infiltratorką i Stalowymi Drzwiami.
• Przykład z Alterientami z Wraku (tam jest dość trudna sytuacja). Wyszukajcie “Sytuacja wygląda na beznadziejną”. Tam się to zaczyna.

Kamera EZ: wersja najprostsza

Kluczowym elementem filozofii EZ jest Kamera EZ.

• Kamera to współdzielony, obserwowalny widok (viewport) na fikcyjną rzeczywistość gry.
  • Wszystko, co istotne w grze (akcje postaci, konsekwencje, działanie mechanik) musi mieć swoje odzwierciedlenie w fikcji.
  • Wszystko, co Kamera zaobserwowała jest “faktem”. Rzeczy potwierdzone Konfliktem nie mogą ulec już zmianie.
• Zarówno Gracz jak i MG są “widzami przed telewizorem”. Gracz i MG wpływają na opowieść w inny sposób, zmieniając scenę widzianą przez Kamerę.
• Kamera pokazuje obiektywną rzeczywistość taką, jak widzą “osoby przed telewizorem”.
  • Widzimy np. osoby rozmawiające, ale to nie znaczy że WIEMY kto jest zdrajcą.
    • MG też niekoniecznie to wie. Jeśli to nie jest Niezmiennikiem Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. , to może podlegać Konfliktowi.

Podstawowe Założenia Kamery EZ:

• Mechanika wspiera budowę Fikcji: Mechanika istnieje tylko po to, by określić w którą stronę skręci fikcja.
  • Mechanika służy modelowaniu tego, co dzieje się w opowieści i określeniu “czyja wizja stanie się prawdą”.
  • Mechanika nie służy testowaniu postaci w abstrakcyjnej próżni, typu “jestem na otwartej przestrzeni, robię test skradania i mnie nie widzą bo krytyczny sukces”.
• Uzasadnienie w Fikcji: Zarówno Gracze, jak i MG muszą być w stanie uzasadnić swoje działania w ramach logiki przedstawionego świata i Konwencji Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... .
  • Na podstawie fikcji określamy jak bardzo “wiarygodna” jest zmiana fikcji wynikająca z działań stron. A to wpływa na mechanikę.
• Obserwowalność i Opisywalność: Każde znaczące wydarzenie i akcja, efekt Taga itp musi dać się opisać w sposób Obserwowalny Obserwowalność: "Coś" widocznego w fikcji. Gdyby to "coś" było inne, wydarzenia mogłyby potoczyłyć się inaczej. "Coś" wpływającego na fikcję i możliwego do wykorzystania. Da się zrobić na to "coś" przykład. .
  • Wszystko musi dać się opisać w kategoriach tego, co: widać, słychać lub w inny sposób można zaobserwować w świecie gry. Nic nie jest w pełni abstrakcyjne.
  • Przykład (Filip i Kot): MG nie zaakceptuje “zdejmuję kota z drzewa”. Spyta “jak?”
    • Plan Filipa (“nęcenie smakołykami”) jest widoczny, sensowny i spójny z fikcją.
    • Tak samo X (“nadchodzi sąsiad”, “pojawia się pies”), komplikuje sytuację w sposób widoczny a nie abstrakcyjny.
• Współdzielony Widok:: Kamera EZ pokazuje to, co występuje w scenie i co jest istotne dla sceny. Domyślnie, jeśli coś mogłoby występować w scenie, Kamera to widzi. Po prostu tego nie opisaliśmy.
  • Jeśli coś wprowadzono do sceny, wszyscy mogą tego użyć.
  • Jeśli coś może logicznie pojawić się w scenie, można to do sceny wprowadzić “bo pasuje do sceny”.
    • Jeśli jest wątpliwość lub różnica zdań CZY to powinno pojawić się w scenie, stawiamy Konflikt i wyginamy opowieść przez V lub X .
• Konsekwencje odbijają się w fikcji: Wyniki działań zawsze stają się Obserwowalnymi Obserwowalność: "Coś" widocznego w fikcji. Gdyby to "coś" było inne, wydarzenia mogłyby potoczyłyć się inaczej. "Coś" wpływającego na fikcję i możliwego do wykorzystania. Da się zrobić na to "coś" przykład. zmianami w fikcji.
  • V to nie jest “udało się”, bo to nic nie znaczy. V to “kot zjadł smaczek z ręki WIĘC dało się go złapać”. Nie zawsze to opisujemy, ale zawsze to się odbija w fikcji. I w dowolnym momencie Gracz lub MG mogą spróbować doprecyzować co obserwowalnie Obserwowalność: "Coś" widocznego w fikcji. Gdyby to "coś" było inne, wydarzenia mogłyby potoczyłyć się inaczej. "Coś" wpływającego na fikcję i możliwego do wykorzystania. Da się zrobić na to "coś" przykład. wydarzyło się w fikcji po wyjęciu Żetona.

Kamera EZ wymusza ciągłe odnioszenie się do fikcji zgodnie z Konwencją Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... .

• To sprawia, że Gracze i MG cały czas widzą to samo. Bardzo trudno się “rozjechać” w percepcji fikcji, jeśli mechanika wymusza odnoszenie się do fikcji. Od razu pojawiają się nieścisłości.
• Sama fikcja pozostaje spójna i wiarygodna zarówno w ramach Konwencji Deklarowanej "Konwencja Deklarowana: wariant Konwencji. "To, co MÓWIMY, że w co gramy". To, co jest napisane w opisie sesji na konwent. Bardzo zbliżone do Konwencji Rzeczywistej, ale nie jest 1:1 z uwagi na to, że trudno jest DOKŁADNIE przedstawić Konwencję. jak i Konwencji Rzeczywistej Konwencja Rzeczywista: wariant Konwencji. "To, w co NAPRAWDĘ gramy, niezależnie od tego co deklarujemy". Wynika wyłącznie z wydarzeń i działań na sesji. Np. mówimy "gramy twardo, postacie mogą zginąć" ale Postacie nigdy nie giną, nieważne czego Gracze nie zrobią. .
• Stawki i konsekwencje działań są jasne i wynikają z logiki opowieści.
• Negocjacje między Graczami i MG i wynikające z nich interpretacje Konfliktu są ugruntowane we wspólnie tworzonej fikcji.

Co więcej, z uwagi na ciągłe ciśnienie między Graczami i MG, opowieść rozwija się w sposób organiczny i nieprzewidywalny. Gracze adaptują się do MG, MG do Graczy. Nowe elementy i konsekwencje pojawiają się cały czas i nigdy nie wiadomo gdzie naprawdę to wszystko pójdzie.

Przyjmujcie dobre sugestie innych osób przy stole

Przykład:

O co chodzi:

• Fundamentalnie, wspólnie budujecie opowieść w sposób maksymalizujący dynamikę sytuacji i grę przeciwko generatorowi losowemu.
  • -> Jeśli Gracz znajdzie sposób na wykorzystanie X do swoich korzyści, MG, zgódź się na to.
  • -> Jeśli Gracz proponuje coś fajnego co pasuje do sceny, MG, rozważ, czy tego nie dodać do sceny.
  • -> Jeśli MG proponuje coś co pasuje do ruchów postaci i wygeneruje coś zacnego, Graczu, rozważ czy tego nie przyjąć.
• Czyli jeśli coś, co proponuje Druga Strona brzmi sensownie i może się wydarzyć oraz nie niszczy nic ważnego, zaakceptuj to.
  • Powstanie ciekawsza opowieść.

Wszyscy muszą rozumieć sytuację tak samo

Przykłady:

O co chodzi:

• EZ to system oparty o mechanikę intencyjną. Mniejsze znaczenie ma to, co deklaruje gracz - większe ma to, co gracz chce osiągnąć.
• Przez to, by prawidłowo zbudować scenę, wszyscy uczestniczący w scenie muszą tą scenę rozumieć tak samo.
  • Warto często parafrazować (“rozumiem, że…”) i upewniać się, że obie strony widzą sytuację tak samo
    • A im trudniejsza sytuacja i wyższe stawki, tym ważniejsze jest dbanie o to, by scena była tak samo zrozumiana.
• Jeśli w którymkolwiek momencie gracz / MG deklaruje coś “dziwnego dla Drugiej Strony”, należy natychmiast:
  • Upewnić się, że wszyscy rozumieją scenę tak samo.
  • Zbudować jak wygląda scena w danym momencie (kto tam jest, co widzą, co już jest wprowadzone…).
  • Jeśli to wpływa na deklarację akcji, można zmienić deklarację.
  • Pamiętajcie, jedynie rzeczy potwierdzone przez Konflikt i inne Niezmienniki Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. nie mogą być zmienione / edytowane. Wszystko inne można zmodyfikować.

Bazy Konfliktu

Każdy Konflikt zaczyna się od Bazy, która określa jego domyślny poziom trudności, zanim uwzględnimy specyficzne Przewagi czy Bonusy. Baza odzwierciedla, jak trudne jest dane zadanie ogólnie dla tej Postaci w tej sytuacji.

Poziomy Baz:

• Typowy (Tp) : 9V 5X
  • Coś, co postać robi często; zwykle się udaje, choć czasem pojawia się komplikacja. Raczej proste zadanie. ~30% Konfliktów na typowej sesji.
• Trudny (Tr) : 6V 8X (Baza Domyślna)
  • Coś robionego pod presją; może się nie udać lub mieć spore komplikacje, ale sytuacja jest pod kontrolą. Standardowy poziom trudności na sesji. ~50% Konfliktów na typowej sesji.
• Ekstremalny (Ex) : 3V 11X
  • Realna możliwość porażki; wymaga przygotowania lub wiąże się z dużymi problemami i konsekwencjami. Bardzo trudne, ale możliwe. ~18% Konfliktów na typowej sesji.
• Heroiczny (Hr) : 0V 14X
  • Obiektywnie nie powinno się udać bez szczęścia i poważnego przygotowania; wyczyn bohaterski, często z konsekwencjami. Na granicy możliwości. ~2% Konfliktów na typowej sesji.

Granice Skali:

• Przewagi lub Utrudnienia mogą przesunąć efektywną trudność poza skalę, czyniąc Konflikt:
  • [Automatyczny] : Zbyt łatwy, by wymagał losowania - sukces jest pewny.
  • [Niemożliwy] : Zbyt trudny, by losowanie miało sens - porażka jest pewna (zobacz też: Nie wszystko jest konfliktowalne).

Zasada: Jeśli masz wątpliwości, jakiej Bazy użyć, wybierz Trudny (Tr).

Skok między Bazami (różnica Typowy - Trudny - …) to:

• -3V i +3X gdy trudność rośnie
• +3V i -3X gdy trudność maleje

Więcej informacji: Bazy, Przewagi, Uznaniowe - podstawa konstrukcji puli EZ

Przewagi i Utrudnienia w Konflikcie

W ramach Konfliktu rozpatrujemy fikcję pod kątem tego, co może stronom w Konflikcie pomoc.

• Jeśli próbujesz kogoś zastraszyć, posiadanie broni jest Przewagą
  • Przewagi ułatwiają zadanie Graczowi
• Jeśli próbujesz kogoś zastraszyć, złamana noga i bandaże są Utrudnieniem
  • Utrudnienia utrudniają zadanie Graczowi

Przewagi są bardzo sytuacyjne. Złamana noga i bandaże są:

• Utrudnieniem , gdy próbuje się kogoś zastraszyć.
• Przewagą , gdy próbuje się kogoś przekonać że jest się niegroźnym.

Przewagi pochodzą z wielu różnych źródeł:

Przewagi i Utrudnienia z obu stron niwelują się nawzajem. Liczymy różnicę.

• Przykład: Gracz ma 3 Przewagi , przeciwnik 1 Przewagę -> Netto: 2 Przewagi Gracza.
• Przykład: Gracz ma 2 Przewagi oraz 3 Utrudnienia -> Netto: 1 Utrudnienie .

Wpływ na Bazę Konfliktu:

• **Każde pełne 2 netto Przewagi na korzyść Gracza upraszczają Bazę o 1 poziom (np. Tr + 2 Przewagi -> Tp ).
• **Każde pełne 2 netto Utrudnienia utrudniają Bazę o 1 poziom (np. Tr + 2 Utrudnienia -> Ex ).

Wpływ na Pulę Żetonów (po ustaleniu Bazy):

• Jeśli pozostaje 1 netto Przewaga na korzyść Gracza, dodaj +3 Vz (żółte V) do Puli.
  • Przykład: Trudny + 3 Przewagi -> Typowy + 3Vz
• Jeśli pozostaje 1 netto Utrudnienie , utrudnij Bazę o 1 poziom i dodaj +3 Vz (żółte V) do Puli
  • Przykład: Trudny + 1 Utrudnienie -> Ekstremalny + Przewaga
• Jeśli w wyniku Przewag test staje się Automatyczny albo Niemożliwy, nie wykonujemy testu.

Moc Przewag :

• Zwykle Przewaga/Utrudnienie ma moc 1.
• W szczególnych sytuacjach (wynikających z kontekstu i fikcji) Przewaga/Utrudnienie może mieć moc: 2 lub 4
  • Przykład: “Amelia przygotowuje się do debaty i dowiaduje się, że jej ukochana siostra trafiła do szpitala w stanie krytycznym”
    • To nie brzmi jak Utrudnienie o mocy 1.
    • Brzmi raczej jak Utrudnienie o mocy 4.

Więcej informacji: Bazy, Przewagi, Uznaniowe - podstawa konstrukcji puli EZ

Poziom Uznaniowy Konfliktu

Mechanizm nagradzania przez MG Gracza w obszarze: zaangażowania, starań, pomysłowości i dobrego odgrywania. Dodaje tylko Żetony Sukcesu Vr do Puli, nigdy nie dodaje X .

Skala Bonusu:

• 0 Vr : Deklaracja typu “to ja go tnę”. Zero myśli. Zero pomysłu. Zero rozważenia taktyki. Zero starań.
• 1 Vr : Jeśli początkujący Gracz powiedział cokolwiek. Dla doświadczonego 1 Vr za cokolwiek więcej niż “to ja go tnę”. Wtedy, gdy MG jest niezadowolony z deklaracji Gracza ;-).
• 2 Vr : jeśli Gracz włożył jakąkolwiek energię i myśl. Jeśli to ma jakikolwiek sens, ma 2Vr . To jest podstawowy poziom.
• 3 Vr : Dobry, kreatywny pomysł, wykorzystanie otoczenia/postaci, fajny opis. Wtedy, gdy Gracz włożył więcej, niż musiał. Częste na sesji.
• 4 Vr : Znakomity, zaskakujący plan; doskonałe wykorzystanie logiki świata/fikcji; świetne odegranie.

Co zwykle ocenia MG:

• Czy plan ma sens taktyczny?
• Czy wykorzystuje elementy otoczenia, postaci, poprzednich wydarzeń?
• Czy opis jest barwny, angażujący?
• Czy pasuje do charakteru postaci?
• Czy podoba się innym przy stole?

W czym, MG nie musi się tłumaczyć z tego, ile Żetonów przyzna lub dlaczego - to Bonus Uznaniowy, czyli jak uważa za słuszne.

Więcej informacji: Bazy, Przewagi, Uznaniowe - podstawa konstrukcji puli EZ

Nie wszystko jest konfliktowalne

Przykład:

• Nie da się postawić konfliktu na “przejście przez ścianę” jako człowiek.
• Nie da się postawić konfliktu na “żeby ona się we mnie zakochała”.

Reguły:

• Istnieją rzeczy niekonfliktowalne - nawet test Heroiczny nic nie da.
  • Nie da się zmienić praw fizyki Konfliktem.
  • Nie da się zmienić Niezmienników Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. Konfliktem.
• Nie da się zmienić Konfliktem czegoś, co już jest usztywnione Konfliktem.
• Niektóre rzeczy “Niekonfliktowalne” da się zmienić długotrwałymi Torami , na przestrzeni wielu sesji
  • “Żeby się we mnie zakochała” -> “Po 20 sesjach budowania zaufania i sympatii..”
• Niektóre rzeczy “Niekonfliktowalne” da się zmienić zmieniając okoliczności konfliktu
  • “Nie da się przejść przez ścianę” -> “Mam młot pneumatyczny, mogę się przebić przez ścianę”
• Niektóre rzeczy “Niekonfliktowalne” da się osiągnąć jeśli zmieni się cel konfliktu
  • “Chcę uspokoić dzieciaka by nie cierpiał” -> “Chcę dowiedzieć się czemu płacze”
• Macie narzędzia: Intencja, Negocjowalność, Magia, Historia, “zrobienie by było dobrze” i unikanie łapania za słówka.

Więcej informacji: Nie wszystko jest konfliktowalne

Żeton ustalony przed losowaniem z puli działa inaczej

Przykład:

O co chodzi:

Dla każdego normalnego Konfliktu procedura jest prosta: najpierw losujemy Żeton a potem negocjujemy wynik.

• Zwykle X dzielimy zgodnie z Łańcuchem na poziomy oznaczające jak duży wpływ ma dany X ; X_1 to niewielkie wygięcie opowieści, X_2 to znaczące…
• Zwykle mamy możliwość negocjacji wyniku po zobaczeniu który Żeton wyciągnęliśmy.

Ale sytuacja jest inna, jeśli wpierw zadeklarowaliśmy przyszłe konsekwencje/komplikacje i Gracz mimo wszystko zdecydował się wylosować Żeton.

• Po pierwsze, moc Żetonu niekoniecznie zależy od jego pozycji w Łańcuchu . Czyli nawet pierwszy wyciągnięty X może mieć moc X_3 jeśli było to zadeklarowane przed losowaniem.
• Po drugie, to jest jeden z nielicznych sposobów jak Gracz może stracić Postać. MG deklaruje “to się stanie”, Gracz twierdzi “ok, przyjmuję ryzyko”.

Czy da się negocjować konsekwencje? Tak. Przed rozpoczęciem losowania Żetonu.

• MG, zawsze upewnij się, że Gracz rozumie konsekwencje przed pociągnięciem tego Żetonu.
• Graczu, zastanów się. Jeśli konsekwencje na stole są za wysokie, poddaj tę pulę. Nie każdy Konflikt jest tego warty.

Ten mechanizm:

• Jest świetny w punktach kulminacyjnych, w grze o wysokie stawki.
• Pozwala dać “coś więcej”, niż druga strona się spodziewa, podnosząc pokusę eskalacji.
  • MG może “dać Graczowi więcej” oferując predefiniowany, silniejszy V niż wynika z Łańcucha za eskalację puli.
  • Gracz może poprosić MG by umożliwił eskalację. “A za X Gracz przyjmie takie problemy”.
• Pozwala obejść mechanizm Łańcuchów . Czasem chcemy coś zrobić szybciej, jednym losowaniem. Można się umówić co do wyniku przed tym losowaniem.

Łańcuchy Sukcesów (V) i Komplikacji (X) - Wersja Najprostsza

Czasami, aby osiągnąć swój cel w Konflikcie, nie wystarczy wyciągnąć jednego Żetonu V . Podobnie, pierwszy X to często tylko drobna komplikacja. Tutaj wkracza mechanizm Łańcuchów i Eskalacji.

Co to jest Eskalacja?

• Po wyciągnięciu Żetonu ( V lub X ), Gracz (lub czasem MG) może zdecydować się eskalować, czyli pociągnąć kolejny Żeton z tej samej Puli.
• Gracz to robi, gdy:
  • Chce osiągnąć większy sukces (potrzeba więcej niż jednego V ).
  • Mimo, że w wyniku Komplikacji coś zostało stracone, Gracz dalej chce osiągnąć sukces.
• Gracz może też zdecydować się nie eskalować (poddać Konflikt), jeśli:
  • Osiągnął już wystarczający sukces.
  • Komplikacja ( X ) jest zbyt groźna lub zmieniła sytuację tak, że dalsze eskalowanie nie ma sensu.

Jak działają Łańcuchy?

• Każdy kolejny wyciągnięty Żeton ( V lub X ) w ramach tej samej Puli tworzy Łańcuch. Kolejne żetony oznaczamy jako V_1 , V_2 lub X_1 , X_2 itd., aby pokazać ich kolejność.
• Łańcuch Sukcesów ( V ): Kolejne V oznaczają narastający sukces lub powodzenie kolejnych etapów planu.
  • Przykład z kota: W konflikcie z drabiną potrzeba było dwóch sukcesów, aby plan Filipa się powiódł:
    • V_1 : Filip wszedł na drabinę i bezpiecznie złapał kota.
    • V_2 : Filip bezpiecznie zszedł z kotem i zaniósł go do domu.
  • Dopiero V_1 i V_2 razem oznaczały pełne powodzenie planu.
• Łańcuch Komplikacji ( X ): Gdyby Gracz ciągnął dalej po X , kolejne X oznaczałyby narastające problemy, coraz poważniejsze komplikacje lub eskalację kłopotów.

Na tym etapie wystarczy zapamiętać: Gracz może ciągnąć więcej niż jeden Żeton z tej samej Puli. Nazywa się to Eskalacją. Kolejne V budują sukces Gracza, a kolejne X oznaczałyby większe kłopoty.

Podstawy Interpretacji Krzyżyka (X)

Wyciągnięcie X z Puli prawie nigdy nie oznacza całkowitej porażki. Zazwyczaj wprowadza komplikację, zwrot akcji lub koszt.

Oto podstawowe zasady interpretacji X na tym etapie:

1. Logika Fikcji jest najważniejsza: Interpretacja X musi wynikać z tego, co dzieje się w scenie i być logiczna w kontekście świata gry. Nie można łamać ustalonych faktów ani logiki fikcji.
   • Przykład: Znający Filipa kot na drzewie nie zaatakuje Filipa po X polując na smaczki, bo to nielogiczne.
2. MG Proponuje, Czasem Negocjujecie: Zazwyczaj to MG proponuje interpretację X , często kierując się swoją Agendą (celami na scenę). Jednak jeśli propozycja wydaje się Graczowi nielogiczna lub nie pasuje do postaci/sytuacji, można (i warto!) o tym porozmawiać i poszukać innej sensownej interpretacji która wszystkim pasuje. Jeśli Gracz zaproponuje sensowną alternatywę dla X , MG powinien ją poważnie rozważyć.
   • Przykład z kota: MG proponuje wścibskiego sąsiada jako X . Gracz obawia się konsekwencji. MG proponuje alternatywę: pojawia się duży pies, który zniechęca kota do zejścia. Gracz akceptuje.
3. X to Komplikacja, Nie Koniec Świata. Najczęściej oznacza, że:
   • Pojawia się nowa przeszkoda (jak pies).
   • Sytuacja staje się trudniejsza lub bardziej ryzykowna.
   • Trzeba zapłacić jakiś koszt (np. utrata zasobu, uszkodzenie).
   • Plan Gracza wymaga modyfikacji lub zupełnie nowego podejścia.
   • Dla późniejszych w Łańcuchach eskalacjach takich jak X_2 można też stracić możliwość wykonania innych korzystnych akcji.
4. Pamiętajcie o Agendzie MG: MG często wybiera taką interpretację X , która pcha opowieść w kierunku zgodnym z Agendą MG (np. MG chciał uszkodzeń mienia, więc potencjalne X mogły iść w tę stronę).

Najważniejsze: X ma tworzyć ciekawszą historię, wprowadzając wyzwania i nieoczekiwane zwroty, a nie po prostu blokować Gracza.