Pryncypia EZ

2.1. EZ jest grą, w ramach której wspólnie tworzymy i odkrywamy opowieść, jak ‘widzowie przed telewizorem’

2.1.1. Zasada

To jest bardzo ważna zasada, która jednocześnie na pierwszy rzut oka jest dość dziwna i nienaturalna.

• Zarówno Gracz, jak i MG dopiero poznają historię w trakcie gry - są jak widzowie obserwujący rozwój serialu / filmu.
• Mniej definiujemy odnośnie postaci, świata, scen przed sesją. Większość wspólnie generujemy w trakcie sesji.
• Nowe fakty o świecie, postaciach i relacjach mogą i powinny być wprowadzane na bieżąco.
• Z uwagi na Właścicielstwo Właścicielstwo: prawo do wyłącznego decydowania o komponencie fikcji (postać, NPC, frakcja, fakt...), jego zachowaniach, rozwoju i cechach. Każdy komponent fikcji ma jednego właściciela. i Niezmienniki Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. , Gracz i MG mają możliwość zapewnienia swoich interesów podczas tworzenia fikcji.
• Fakty mogą być wprowadzane zarówno w teraźniejszości, przyszłości jak i w przeszłości.
• Wprowadzanie nowych faktów podlega zasadom mechaniki i odbywa się w ramach negocjacji i eskalacji, przy zachowaniu Właścicielstwa Właścicielstwo: prawo do wyłącznego decydowania o komponencie fikcji (postać, NPC, frakcja, fakt...), jego zachowaniach, rozwoju i cechach. Każdy komponent fikcji ma jednego właściciela. i Niezmienników Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. .
• MG nie kontroluje i nie zna całej historii. Ani Gracz, ani MG nie posiadają pełnej wiedzy o całej historii - odkrywają ją razem, każdy w ramach swojej domeny wpływu.
• Stan fikcji jest zawsze spójny, nawet gdy nowe fakty są dodawane wstecznie.

Dokumenty poszerzające:

• Postawa: widz przed telewizorem: wyjaśnienie tego konceptu na przykładach.

2.1.2. O co chodzi, jak może być inaczej?

Zwykle sytuacja na sesji wygląda mniej więcej w ten sposób, że mamy bardzo silny podział ról:

• MG odpowiada za świat, wydarzenia, NPC i fabułę. Jest “reżyserem”, który “zna prawdę” o sesji i świecie.
• Gracz odpowiada za postać, jej działania i decyzję. Jest “aktorem”, który “gra swoją rolę” w tej historii.

Przed sesją:

• MG tworzy sesję, świat, główne wydarzenia, przeszłość; w jakimś stopniu definiuje najważniejsze komponenty sesji.
• Gracze tworzą postacie, główne relacje i osadzenie w świecie. Historia postaci trafia do MG i po akceptacji staje się prawdą.

Istnieje jakiś scenariusz; fakty dotyczące przeszłości i relacji bohaterów są zdefiniowane często właśnie na etapie tworzenia postaci i przygotowywania owego scenariusza.

Następnie mamy rozgrywkę:

• Gracz kontroluje ruchy i decyzje swojej postaci, bazując na tym, co już wiadomo o niej i o świecie.
• MG kontroluje pozostałe elementy rzeczywistości i prezentuje wcześniej przygotowane wydarzenia, frakcje i konflikty.

Główna część narracji to następstwo podjętych decyzji i rozstrzygnięć mechanicznych, ale w większości w ramach wcześniej ustalonego “kto kim jest”.

Całkowicie nowe fakty o postaciach i świecie - coś, czego ani MG ani Gracze nie przewidzieli - pojawiają się rzadko. Przeszłość postaci i wydarzeń na sesji traktowana jest zwykle jako coś stałego. Raczej nie ulega zmianom w toku gry.

Nie jest to zły sposób grania i prowadzenia. Po prostu EZ robi to inaczej, skupiając się na wspólnej odpowiedzialności za całość historii, trochę mocniej rozmywając role.

2.1.3. Podejście ‘widz przed telewizorem’

W EZ zarówno Gracz, jak i MG funkcjonują inaczej:

• Nikt nie zna całej historii na starcie, tylko wszyscy odkrywają faktyczną historię w trakcie gry.
• MG i Gracze ma pewną hipotezę odnośnie tego jak ta opowieść wygląda (i co dzieje się z poszczególnymi komponentami fikcji), ale zarówno Gracz jak i MG są jak widzowie oglądający serial, którego fabuła powstaje na bieżąco.
• A mechanika i mechanizm negocjacji zapewnia, że historia pozostaje spójna, ciekawa i logiczna.

To jest na tyle skomplikowany koncept, że powstał do jego wyjaśnienia specjalny dokument demonstrujący ten mechanizm na przykładach: Postawa: widz przed telewizorem. Wystarczy przeczytać pierwszy punkt, by zrozumieć jak dokładnie to działa. Ale, upraszczając:

• Przed sesją definiujemy mniej.
  • MG i Gracze wspólnie definiują Konwencję Konwencja: "W co tak naprawdę gramy, co nam wolno i co może się wydarzyć", czyli uzgodniony wspólnie zestaw ram i oczekiwań co do tego "w jaki film gramy". Ton, styl, poziom Mgły Wojny, co jest możliwe, wesoło czy poważnie, jakie stawki są realne... sesji. “W jaki film gramy”.
  • MG przygotowuje ogólną sytuację startową, siły świata, Agendy Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. , potencjalne linie konfliktowe i Domyślną Przyszłość Domyślna Przyszłość: stan, do którego świat gry zmierza NATURALNIE. To, co się stanie jeśli Postać Gracza niczego nie zrobi. Winna być niekorzystna; w innym wypadku po co Gracz na sesji? .
  • Gracze - ze wsparciem MG - tworzą podstawowe rysy postaci, ich punkt wyjścia w świecie, silniki i Agendy swoich Postaci Agenda: zbiór celów narracyjnych i priorytetów, które kierują działaniami danej strony (Gracza, MG, "Przeciwnika") w trakcie sceny lub sesji. Definiuje to, jaki stan świata jest pożądany przez właściciela Agendy. .
  • Zdecydowana większość szczegółów - przeszłości, relacji, dodatkowych faktów - powstanie w trakcie sesji.
• Nowe elementy dotyczące świata, postaci i ich przeszłości mogą pojawiać się w dowolnym momencie
  • Zarówno wstecznie (“od zawsze tak było”) jak i usztywniając przyszłość (“tak się na pewno wydarzy”).
  • Praktycznie niczego nie trzeba ustalać z góry.
• Mechanika kontroluje wprowadzanie nowych faktów.
  • Pojawianie się nowych faktów podlega zasadom wykupów, negocjacji i eskalacji.
    • Fakty mogą dotyczyć teraźniejszości (sceny), przyszłości (co się MUSI stać) i przeszłości (co się stało kiedyś)
    • Pojawia się koncept Niezmienników Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. - rzeczy, które nie mogą ulec zmianie w żaden sposób
      • (np. nie da się przebić pięścią ściany)
      • (np. Kasia kocha Tomka, więc nie zdradzi go z Markiem)
      • (np. Alicja NA PEWNO powie, że widziała postacie graczy)
  • Każda osoba może proponować fakty dotyczące dowolnych komponentów fikcji, ale mechanika, Niezmienniki Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. i Właścicielstwo Właścicielstwo: prawo do wyłącznego decydowania o komponencie fikcji (postać, NPC, frakcja, fakt...), jego zachowaniach, rozwoju i cechach. Każdy komponent fikcji ma jednego właściciela. decydują czy propozycja zostanie przyjęta.
  • Jeśli Gracze/MG się co do czegoś nie zgadzają, to właśnie mechanika decyduje, kiedy i jak rzeczy są wprowadzane do fikcji i co się staje Niezmiennikiem Niezmiennik: niemożliwy do Skonfliktowania fakt dotyczący fikcji, który wynika z logiki, z ugruntowanej w świecie gry zasady lub z wyniku jakiegoś Konfliktu. .
• Gracz i MG mają różne zakresy wpływu.
• Nikt nie kontroluje całej historii. Nikt nie zna całej historii.
• Fikcja pozostaje spójna. Fikcja jest nadrzędna wobec wszystkiego innego.

W efekcie EZ działa jak film tworzony na bieżąco. Wątki się rozwijają, pojawiają się zwroty akcji i wszyscy wspólnie konstruujemy opowieść przy zachowaniu spójności i logiki wydarzeń.

Zauważcie - jeśli lubicie typowe RPGi z typowymi rolami i scenariuszami, to jest to dla Was “coś błędnego”. Jeśli jednak chcecie wspólnie tworzyć opowieść a nie grać w klasyczne RPG, warto zapoznać się z tym mechanizmem. Nie powstał bez powodu.

2.2. Mechanika i Fikcja są połączone dwustronnie: Mechanika ma jednoznaczne odbicie w Fikcji, Fikcja wpływa na Mechanikę

2.2.1. Zasada

• Każda deklaracja w fikcji - czy to Gracza czy MG - ma swoje odbicie mechaniczne.
• Każda akcja mechaniczna ma obserwowalne i jednoznaczne odbicie w fikcji.
• Nie ma deklaracji “pustych”, które nie zmieniają stanu fikcji.
• Stan fikcji jest możiwy do jednoznacznego określenia w dowolnym momencie sesji.

Dokumenty poszerzające:

• Wszystkie dokumenty mechaniczne, po prawdzie.

2.2.2. O co chodzi - przykład braku połączenia

Popatrzmy na prosty przykład z innego systemu:

Co to fundamentalnie znaczy? Co się stało w fikcji?

• Wojownik trafił Postać Gracza, trafił w ramię, bełt uszkodził rękę i Postać Gracza ma teraz problem poruszać tą ręką?
• Wojownik nie trafił Postaci Gracza, bo ta odskoczyła, poślizgnęła się i się poturbowała?
• Wojownik nie trafił Postaci Gracza, bo ta skutecznie uniknęła trafienia, ale “pula szczęścia” która jest reprezentowana przez HP została zmniejszona?

To jest bardzo ważne, bo to wpływa na interpretację sesji i na to, jak MG i Gracz mają interpretować sytuację i opisywać scenę dalej. Jeśli konwencja jest bardziej realistyczna, w jaki sposób trafienie z bełtu może zupełnie nie wpłynąć na kompetencje i możliwości postaci? Nie widzę w tej chwili takiej możliwości.

Załóżmy, że bitwa się skończyła i wojownik wypija miksturę leczenia, która przywraca 10 HP. Znowu, co to znaczy? Jak to wygląda w fikcji? Czy jeśli część HP pochodzi z lekkiego pancerza, to czy mikstura lecznicza “zregenerowała” też ten pancerz? Oczywiście, możemy powiedzieć, że to nie ma znaczenia i to tylko pewne uproszczenie. Ale to bezpośrednio wpływa na to, jak wygląda fikcja podczas sesji.

Z perspektywy EZ, jest to błędne modelowanie fikcji. Mechanika i fikcja nie są ze sobą połączone.

2.2.3. Jak EZ zapewnia połączenie

• Każda deklaracja w fikcji - czy to Gracza czy MG - ma swoje odbicie mechaniczne.
• Każda akcja mechaniczna ma obserwowalne i jednoznaczne odbicie w fikcji.

W EZ przykład powyżej - Wojownik strzelający z kuszy w Postać Gracza - wyglądałby tak:

Czyli, wpierw wyciągamy żeton a potem od razu interpretujemy, co się stało w fikcji. Wynik mechaniczny wpływa na fikcję:

• X : wyciągnięcie tego żetonu zostaje zinterpretowane jako “Wojownik wystrzelił w Postać Gracza, która jest zmuszona rzucić się za zasłonę, odsłaniając flankę i innych sojuszników”
• V : następny żeton, czyli eskalacja puli, jest interpretowana jako “Ale Postać Gracza jest w stanie rzucić się w stronę Wojownika ZANIM on on strzeli ponownie”

Teraz Gracz deklaruje, że biegnie ze wszystkich sił w stronę kusznika krzycząc z całej siły by go zdekoncentrować. Postać Gracza przyciąga do siebie uwagę innych przeciwników, ale jednocześnie dekoncentruje kusznika strzelającego w inne postacie korzystając z odsłoniętej flanki, wymuszając zwrócenie uwagi na siebie.

• MG z Graczem uznają, że to zwiększa szansę na sukces, ale może przyciągnąć innych przeciwników.
• -> To sprawia, że dodają do puli dodatkowe 3 Or : żetony reprezentujące “sukces, ale przyciągnięcie uwagi innych przeciwników”.

Więc modyfikujemy pulę:

Czyli:

• Każda DEKLARACJA ruchu Gracza lub MG i każda DEKLARACJA odnośnie fikcji - lepsza lub gorsza - ma swoje odbicie w mechanice.
• Każda AKCJA MECHANICZNA ma swoje jednoznaczne, zdecydowane odbicie w fikcji.

Innymi słowy:

• Nie może istnieć akcja mechaniczna, która nie ma odbicia w fikcji.
• Nie ma deklaracji “pustych”, które nie zmieniają stanu fikcji.
• Mechanika i fikcja są ze sobą połączone dwustronnie.

W EZ nie ma “pustych” rzutów ani deklaracji. Każda deklaracja, każde wykorzystanie mechaniki prowadzi do czegoś i jest natychmiastową kontynuacją fikcji, a każda zmiana fikcji natychmiast modyfikuje mechanikę.

2.3. Każdy może się pomylić lub mieć gorszy dzień; nie może to zniszczyć sesji ani postaci

2.3.1. Zasada

• RPGi jako takie są bardzo trudną grą wymagającą od Graczy i MG dużo pamiętania i “trzymania jednocześnie w głowie”
• Tak więc: nie łapiemy się za słówka.
  • Zawsze zakładamy, że inne osoby mają dobre intencje, tylko nie wyrażają się precyzyjnie.
  • Jeśli mamy wrażenie, że druga strona (Gracz, MG) mówi coś “dziwnego” co nie ma sensu, dopytujemy o co chodzi na poziomie Intencji Intencyjność, Intencja: "co chcesz osiągnąć, dlaczego wykonujesz daną czynność", w odróżnieniu od Akcji, gdzie "co robisz, jaki ruch wykonujesz". Wyższy poziom abstrakcji Deklaracji ruchu postaci / świata. . Parafrazujemy. Określamy co druga strona ma na myśli.
• Jeśli ktoś zadeklaruje coś “głupiego” lub “błędnego”, upewniamy się, że wszystkie fakty dalej są takie same. Że nikt się nie pomylił.

Dokumenty poszerzające:

• Intencja, deklaracje intencyjne, parafrazy: wyjaśnienie jak komunikować się przy stole.
• Dwupoziomowy Proces Prowadzenia Sceny: jak prowadzić scenę, by uniknąć błędów z obu stron.

2.3.2. O co chodzi

WSZYSCY się mylimy. Zarówno jako Gracze jak i jako MG. Czasem robimy tak bezdennie głupie błędy, że aż głowa boli. Przykładowo, Gracz deklaruje:

• Gracz: “Wychodzę przez śluzę.”
• MG: “Nie żyjesz. Jesteś w kosmosie, nie masz skafandra.”

Albo MG rzuca zbyt skomplikowany problem. Albo zapomina o jakimś fakcie, który był zdefiniowany w przeszłości… tak czy inaczej, błędy są naturalną częścią wszystkiego co robimy - też grania w RPG.

Często różne systemy RPG proponują różne podejścia do błędów MG i Graczy:

• “Jeśli jako MG powiesz, że na piętrze jest centaur a jedyna możliwość wejścia tam to drabina, możesz powiedzieć graczom TO PRAWDA! TO DZIWNE! Więc to nie była drabina a może magiczna winda..?”
• “Jeśli jako MG rzucisz na słabą drużynę za trudnego przeciwnika, to może jest troszkę przytruty i ma kiepskie statystyki?”
• …

Można tak grać. Jednak EZ zakłada, że wszystkie testy są jawne i prawdopodobieństwa w większości wypadków są znane Graczom przed testem (wyjątek: Mgła Wojny Mgła Wojny: Stan sesji, w którym ani Gracz, ani Postać nie znają prawdy o scenie, co prowadzi do podejmowania decyzji w oparciu o potencjalnie błędne założenia. INTENCJA jest prawidłowa, ale ani Postać ani Gracz nie wiedzą czegoś, więc AKCJA była suboptymalna. KONCEPT ZAAWANSOWANY. ); więcej na ten temat w przykładzie z Przesłuchiwaniem Bandyty).

Celem EZ jest sprawić, by NIGDY przez przypadek przez niezrozumienie, błąd lub ludzkie zmęczenie sesja uległa zniszczeniu:

• Nie ma przypadkowego TPK (Total Party Kill, czyli śmierci zespołu)
• Żadna postać nie wyjdzie na idiotę przez przypadek, choć za jawną zgodą Gracza może stać się to przy X
• Sesja nie straci spójności, logiki i ciągłości.

2.3.3. Jak EZ to rozwiązuje

To trudny problem, rozwiązywany przez kilka dokumentów. Upraszczając i wyjaśniając “na szybko”:

• Podejście intencyjne Intencyjność, Intencja: "co chcesz osiągnąć, dlaczego wykonujesz daną czynność", w odróżnieniu od Akcji, gdzie "co robisz, jaki ruch wykonujesz". Wyższy poziom abstrakcji Deklaracji ruchu postaci / świata. . Nie pytamy “co robisz” a “co chcesz osiągnąć, jak wygląda sukces”. Przez to Gracz ani MG nigdy nie zrobi czegoś, co nie ma sensu w fikcji.
• Dwupoziomowy Proces Prowadzenia Sceny zapewnia, że Postać Gracza nigdy nie wykona głupiej akcji, która nie ma sensu lub narusza jej kompetencję. Lub MG nie przedstawi rzeczywistości w niespójny, nielogiczny sposób; tworzy “strefę buforową” między tym, co osoby przy stole CHCĄ a ostatecznym wynikiem w świecie fikcji.

Dzięki temu zarówno Gracz jak i MG mogą się pomylić, ale:

• Dzięki intencyjnemu podejściu “co masz na myśli, jaki wynik” a nie “co robisz” usuwamy głupie błędy MG i Graczy.
• Postacie i świat są logiczne i “regenerują” te błędy.